«Τι... τι εννοείτε;»
«Εσύ τι νομίζεις ότι εννοώ; Μη μου το χαλάς τώρα, φαίνεσαι έξυπνο κορίτσι...»
«Δηλαδή όταν λέτε ότι πρέπει να είμαι φιλική μαζί σας...»
«Ναι, Ρουλίτσα. Εννοώ ότι πρέπει να είσαι διαθέσιμη για κάθε μου όρεξη.»
Ακόμη δεν είχε καταλάβει τι ήθελε να πει ο άντρας που καθόταν απέναντί της. Ή μάλλον είχε καταλάβει, αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει. Ευτυχώς, η δυστυχώς, δεν άργησε να της το κάνει λιανά. «Για να μη μακρηγορώ, αν θέλεις να πάρεις τη δουλειά αυτή, πρέπει να μου κάτσεις.»
Η Ρούλα ξεροκατάπιε. Είχε ακούσει ότι έτσι γίνονται οι προσλήψεις στον πραγματικό κόσμο, αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και ήταν η πρώτη συνέντευξη για δουλειά που είχε καταφέρει να εξασφαλίσει, έξη ολόκληρους μήνες αφού είχε πάρει το πτυχίο της.
«Μα, δεν είμαι πόρνη,» διαμαρτυρήθηκε. Το επίδοξο αφεντικό της γέλασε ηχηρά.
«Και τι πάει να πει αυτό; Κοίτα κορίτσι μου, αν θες αυτή τη δουλειά αυτοί είναι οι όροι μου.»
Η Ρούλα την είχε ανάγκη τη δουλειά αυτή. Δεν μπορούσε πια να επιβαρύνει την οικογένειά της. Τέσσερα χρόνια είχαν κάνει απίστευτες θυσίες για να μπορέσει αυτή να σπουδάσει, και τώρα ήταν η ώρα να τους το ξεπληρώσει. Στο μυαλό της δεν φαινόταν να υπάρχει επιλογή.
«Λοιπόν;» ξαναρώτησε ο καλοντυμένος άντρας, ανυπόμονα.
«Ένα ναι ή ένα όχι. Αν δεν θες υπάρχουν πολλές άλλες κοπέλες που θέλουν τη θέση.»
«εντάξει...» είπε η Ρουλα, πολύ σιγά, σχεδόν ψιθυριστά.
«Δεν σε άκουσα, τι είπες;»
«Εντάξει,» είπε δυνατότερα, αλλά και πάλι με τρεμάμενη φωνή. Το αφεντικό χαμογέλασε.
«Το ήξερα πως τελικά θα το δεις λογικά. Έλα λοιπόν, για να δούμε τι ψάρια πιάνεις.»
Σηκώθηκε όρθιος και ήρθε κοντά της. Με τρόμο άκουσε το φερμουάρ το παντελονιού του να κατεβαίνει.
«Τι, τώρα; Εδώ;»
«Ε πού ήθελες να σε πάω, στο Χίλτον; Εδώ είναι η δουλειά μας, εδώ θα μου κάνεις τα κόλπα σου όποτε στο ζητήσω.»
Όσο μίλαγε, κατέβασε το παντελόνι του, και κατόπιν το εσώρουχό του. Ένας μετρίου μεγέθους, ζαρωμένος πούτσος ξεπρόβαλε. Δειλά, η Ρουλα άπλωσε το χέρι της και την άγγιξε. Φάνηκε να αντιδράει στο άγγιγμα αυτό, και το αφεντικό βόγγηξε σιγανά.
«Μμμμ, έτσι κάβλα μου, παίχτον μου.»
Η Ρουλα άρχισε να τον τρίβει απαλά και να τον νιώθει να μεγαλώνει στο χέρι της. Να μεγαλώνει και να σκληραίνει.
«Μμμμ τι ωραία μαλακία τραβάς... βγάλε το πουκάμισο σου, θέλω να βλέπω τα βυζιά σου όσο το κάνεις αυτό.»
Χωρίς να πει λέξη, η Ρουλα υπάκουσε. Ξεκούμπωσε το λευκό της πουκάμισο και το έβγαλε. Το δίπλωσε και το έβαλε στην καρέκλα δίπλα της πριν ξαναπιάσει το εργαλείο του αφεντικού.
«Και το σουτιέν, πουτανίτσα μου. Είπα θέλω να δω τα βυζιά σου.»
Της κακοφάνηκε που την είπε πουτανίτσα, αλλά δεν αντέδρασε. Εδώ την είχε βάλει και του τράβαγε μαλακία, φαινόταν ηλίθιο να αντιδράσει σε αυτό. Έβαλε τα χέρια πίσω από την πλάτη και ξεκούμπωσε τον στηθόδεσμο. Τον έβγαλε και τα νεανικά στητά της στήθη ανέπνευσαν ελεύθερα. Χωρίς να της ζητήσει την άδεια άπλωσε το χέρι και ζούληξε το ένα από αυτά.
«Κάβλα είναι οι βυζάρες σου, πουτανάκι.» Της τσίμπησε τη ρόγα, και η Ρουλα βόγγηξε χωρίς να το θέλει. Επέστρεψε στο να του τον παίζει.
«Δεν πιστεύω να πιστεύεις ότι θα με τελειώσεις μόνο με μαλακία, ε Ρουλίτσα;»
Η αλήθεια ήταν ότι θα προτιμούσε να γίνει έτσι, αλλά αυτό δεν φαινόταν εφικτό πια. Προσπαθούσε να το πάρει απόφαση ότι πρέπει να τον πάρει στο στόμα, όταν ένιωσε το χέρι του στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, να την σπρώχνει πάνω στο καβλί του. Χωρίς να φαίνεται ότι έχει άλλη επιλογή, άνοιξε το στόμα να υποδεχτεί τον πούτσο ανάμεσα στα χείλη της. Η αλμυρή γεύση του κατέκλυσε τις αισθήσεις της όπως της τον έχωσε άτσαλα.
«Έτσι, πουτανάκι, φάε το καβλί του αφεντικού,» είπε χαιρέκακα.
«Φάτο όλο.»
Της το κάρφωσε όσο μέσα πήγαινε, κάνοντας την να πνιγεί. Δεν έδειχνε να τον νοιάζει αυτό, και άρχισε να της γαμάει το στόμα σαν να ήταν μουνί. Γέλαγε κιόλας με τους ήχους πνιξίματος που έκανε.
«Αν κάνεις εμετό, τσουλίτσα, θα φας και χαστούκια εκτός από σκίσιμο.»
Στο τέλος, όταν τον έβγαλε πάλι έξω, τα σάλια της ήταν παντού, και η πούτσα του αφεντικού ήταν πιο σκληρή και πιο μεγάλη από πότε.
«Καλή δουλειά μέχρι τώρα, πουτανίτσα. Μου την έκανες πέτρα. Γδύσου τώρα, ώρα να στη βάλω.» «Μπορείτε... μπορείτε τουλάχιστον να μη με λέτε πουτανίτσα;» ρώτησε η Ρουλα καθώς έβγαζε τα υπόλοιπα ρούχα της. Εκείνος γέλασε πάλι.
«Τι σε πειράζει πορνίδιο; Που στο λέω, η που είσαι;»
Χωρίς προειδοποίηση την άρπαξε από το λαιμό.
«Κοιτά,» είπε αγριεμένος.
«Όσο δουλεύεις για μένα, θα είσαι η πουτάνα μου. Και θα σου κάνω ό,τι θέλω και θα σε αποκαλώ όπως θέλω. Κατάλαβες;»
Νιώθοντας τα δυνατά του δάχτυλα να της κόβουν την παροχή οξυγόνου, δεν μίλησε. Απλώς έγνεψε καταφατικά, αποδεχόμενη τη μοίρα της.
«Έτσι μπράβο. Τώρα, σκύψε πάνω στο γραφείο.»
Έκανε όπως της είπε, νιώθοντας τον κρύο αέρα πάνω στις γυμνές τρύπες της.
«Και για να καταλάβεις καλύτερα ποιος είναι το αφεντικό, έχω έναν τροπο...» της είπε.
«Τι... τι εννοείτε;» πρόφτασε να ψελλίσει η Ρουλα, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Ένας οξύς πόνος διαπέρασε όλο της το κορμί, με επίκεντρο την κωλοτρυπίδα της.
«Μμμμ, αγάμητο είναι το κωλαράκι σου μωρή;»
«Όχιιιι όχιιι σας παρακαλώ όχι εκειιιί.»
«Όσο και να κλαψουρίζεις μωρή πόρνη θα στο ξεπαρθενιάσω εγώ το κωλάντερο. Γι' αυτό βούλωστο, και ίσως το πάω πιο ήρεμα.»
Αμέσως η Ρουλα σταμάτησε να φωνάζει, αν και πόναγε πολύ. Κατά βάθος, είχε καταλάβει ότι ο αυτός ο άντρας δεν σήκωνε παιχνίδια. Ό,τι ήθελε, το έπαιρνε. Άρχισε να μπαινοβγαίνει ρυθμικά στον πρωκτό της. Η Ρουλα δεν είχε βάλει ποτέ ούτε δάχτυλο εκεί, και όλη η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη γι αυτή.
«Έτσι μπράβο, ηρέμησες βλέπω... που είναι ο πούτσος μου, μωρή καριόλα;»
«...τι;»
Απότομα της τον κάρφωσε όλο μέσα, κάνοντας την να ουρλιάξει πάλι.
«Είσαι και ηλίθια εκτός από πουτάνα; Σε ρώτησα, πού είναι ο πούτσος μου;»
«Στο κώλο μου, κύριε διευθυντά!»
«Γουστάρεις που σε ξεπατώνω Ρουλίτσα;»
Δεν της άρεσε. Δεν της άρεσε καθόλου. Αλλά εκείνος είχε πια τον ολοκληρωτικό έλεγχο. Δεν τόλμησε να του πει την αλήθεια.
«Μάλιστα, κύριε. Τον λατρεύω τον πούτσο σας που με ξεκωλιάζειιιιιι»
Αυτός, ενθαρρυμένος, άρχισε να τη γαμάει πιο δυνατά και πιο βαθειά. Η Ρουλα έσφιξε τα δόντια και έκανε υπομονή, ανυπομονώντας να χύσει επιτέλους ο διευθυντής και να τελειώσει το μαρτύριό της.
«Θέλω να χύσω, κάβλα μου, και θέλω να τα πιεις...» είπε ο γαμιάς της μετά από αρκετά δευτερόλεπτα σιωπής. Μάλιστα, σκέφτηκε. Αυτό θα ολοκλήρωνε τον εξευτελισμό της, αλλά δεν είχε πια τη δύναμη ούτε να σκεφτεί να αρνηθεί. Πειθήνια, τραβήχτηκε από το καβλί του και γονάτισε στο πάτωμα με το στόμα ορθάνοιχτο, προσκαλώντας τον μέσα. Χωρίς να χάσει χρόνο, το καινούριο της αφεντικό έχωσε τον πούτσο του στο στοματάκι της. Οι μυρωδιές και γεύση του κώλου της πλημμύρισαν τις αισθήσεις της, και κόντεψε να λιποθυμήσει. Εκείνος είχε πιάσει το κεφάλι της με τα δυο χέρια και το γάμαγε σαν να ήταν μουνί, ξανά.
«Χύσε, σε παρακαλώ,» σκεφτόταν.
Δεν άργησε να εκπληρωθεί η επιθυμία της, και ένιωσε το πηχτό του σπέρμα να κατακλύζει το στόμα της. Εκείνος κραύγαζε σαν τον άγριο, και αυτή προσπαθούσε απεγνωσμένα να τα καταπιεί όλα. Όταν είχε αδειάσει ό,τι είχε στο στομάχι της, μόνο τότε την άφησε.
«Καλά τα πήγες για πρώτη φορά, πουτανάκι. Άντε σπίτι τώρα να πλυθείς και από αύριο στις 9 δουλειά. Α, και μη σε ξαναπιάσω να φοράς εσώρουχα.»
«Μάλιστα, κύριε διευθυντά,» αποκρίθηκε εκείνη, τελείως υποταγμένη. Σιγά σιγά ντύθηκε και αποχώρησε. Μπορεί να είχε γαμηθεί σαν φτηνή πόρνη, αλλά τουλάχιστον είχε διοριστεί.
~ Σαμπρίνα
«Εσύ τι νομίζεις ότι εννοώ; Μη μου το χαλάς τώρα, φαίνεσαι έξυπνο κορίτσι...»
«Δηλαδή όταν λέτε ότι πρέπει να είμαι φιλική μαζί σας...»
«Ναι, Ρουλίτσα. Εννοώ ότι πρέπει να είσαι διαθέσιμη για κάθε μου όρεξη.»
Ακόμη δεν είχε καταλάβει τι ήθελε να πει ο άντρας που καθόταν απέναντί της. Ή μάλλον είχε καταλάβει, αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει. Ευτυχώς, η δυστυχώς, δεν άργησε να της το κάνει λιανά. «Για να μη μακρηγορώ, αν θέλεις να πάρεις τη δουλειά αυτή, πρέπει να μου κάτσεις.»
Η Ρούλα ξεροκατάπιε. Είχε ακούσει ότι έτσι γίνονται οι προσλήψεις στον πραγματικό κόσμο, αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και ήταν η πρώτη συνέντευξη για δουλειά που είχε καταφέρει να εξασφαλίσει, έξη ολόκληρους μήνες αφού είχε πάρει το πτυχίο της.
«Μα, δεν είμαι πόρνη,» διαμαρτυρήθηκε. Το επίδοξο αφεντικό της γέλασε ηχηρά.
«Και τι πάει να πει αυτό; Κοίτα κορίτσι μου, αν θες αυτή τη δουλειά αυτοί είναι οι όροι μου.»
Η Ρούλα την είχε ανάγκη τη δουλειά αυτή. Δεν μπορούσε πια να επιβαρύνει την οικογένειά της. Τέσσερα χρόνια είχαν κάνει απίστευτες θυσίες για να μπορέσει αυτή να σπουδάσει, και τώρα ήταν η ώρα να τους το ξεπληρώσει. Στο μυαλό της δεν φαινόταν να υπάρχει επιλογή.
«Λοιπόν;» ξαναρώτησε ο καλοντυμένος άντρας, ανυπόμονα.
«Ένα ναι ή ένα όχι. Αν δεν θες υπάρχουν πολλές άλλες κοπέλες που θέλουν τη θέση.»
«εντάξει...» είπε η Ρουλα, πολύ σιγά, σχεδόν ψιθυριστά.
«Δεν σε άκουσα, τι είπες;»
«Εντάξει,» είπε δυνατότερα, αλλά και πάλι με τρεμάμενη φωνή. Το αφεντικό χαμογέλασε.
«Το ήξερα πως τελικά θα το δεις λογικά. Έλα λοιπόν, για να δούμε τι ψάρια πιάνεις.»
Σηκώθηκε όρθιος και ήρθε κοντά της. Με τρόμο άκουσε το φερμουάρ το παντελονιού του να κατεβαίνει.
«Τι, τώρα; Εδώ;»
«Ε πού ήθελες να σε πάω, στο Χίλτον; Εδώ είναι η δουλειά μας, εδώ θα μου κάνεις τα κόλπα σου όποτε στο ζητήσω.»
Όσο μίλαγε, κατέβασε το παντελόνι του, και κατόπιν το εσώρουχό του. Ένας μετρίου μεγέθους, ζαρωμένος πούτσος ξεπρόβαλε. Δειλά, η Ρουλα άπλωσε το χέρι της και την άγγιξε. Φάνηκε να αντιδράει στο άγγιγμα αυτό, και το αφεντικό βόγγηξε σιγανά.
«Μμμμ, έτσι κάβλα μου, παίχτον μου.»
Η Ρουλα άρχισε να τον τρίβει απαλά και να τον νιώθει να μεγαλώνει στο χέρι της. Να μεγαλώνει και να σκληραίνει.
«Μμμμ τι ωραία μαλακία τραβάς... βγάλε το πουκάμισο σου, θέλω να βλέπω τα βυζιά σου όσο το κάνεις αυτό.»
Χωρίς να πει λέξη, η Ρουλα υπάκουσε. Ξεκούμπωσε το λευκό της πουκάμισο και το έβγαλε. Το δίπλωσε και το έβαλε στην καρέκλα δίπλα της πριν ξαναπιάσει το εργαλείο του αφεντικού.
«Και το σουτιέν, πουτανίτσα μου. Είπα θέλω να δω τα βυζιά σου.»
Της κακοφάνηκε που την είπε πουτανίτσα, αλλά δεν αντέδρασε. Εδώ την είχε βάλει και του τράβαγε μαλακία, φαινόταν ηλίθιο να αντιδράσει σε αυτό. Έβαλε τα χέρια πίσω από την πλάτη και ξεκούμπωσε τον στηθόδεσμο. Τον έβγαλε και τα νεανικά στητά της στήθη ανέπνευσαν ελεύθερα. Χωρίς να της ζητήσει την άδεια άπλωσε το χέρι και ζούληξε το ένα από αυτά.
«Κάβλα είναι οι βυζάρες σου, πουτανάκι.» Της τσίμπησε τη ρόγα, και η Ρουλα βόγγηξε χωρίς να το θέλει. Επέστρεψε στο να του τον παίζει.
«Δεν πιστεύω να πιστεύεις ότι θα με τελειώσεις μόνο με μαλακία, ε Ρουλίτσα;»
Η αλήθεια ήταν ότι θα προτιμούσε να γίνει έτσι, αλλά αυτό δεν φαινόταν εφικτό πια. Προσπαθούσε να το πάρει απόφαση ότι πρέπει να τον πάρει στο στόμα, όταν ένιωσε το χέρι του στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, να την σπρώχνει πάνω στο καβλί του. Χωρίς να φαίνεται ότι έχει άλλη επιλογή, άνοιξε το στόμα να υποδεχτεί τον πούτσο ανάμεσα στα χείλη της. Η αλμυρή γεύση του κατέκλυσε τις αισθήσεις της όπως της τον έχωσε άτσαλα.
«Έτσι, πουτανάκι, φάε το καβλί του αφεντικού,» είπε χαιρέκακα.
«Φάτο όλο.»
Της το κάρφωσε όσο μέσα πήγαινε, κάνοντας την να πνιγεί. Δεν έδειχνε να τον νοιάζει αυτό, και άρχισε να της γαμάει το στόμα σαν να ήταν μουνί. Γέλαγε κιόλας με τους ήχους πνιξίματος που έκανε.
«Αν κάνεις εμετό, τσουλίτσα, θα φας και χαστούκια εκτός από σκίσιμο.»
Στο τέλος, όταν τον έβγαλε πάλι έξω, τα σάλια της ήταν παντού, και η πούτσα του αφεντικού ήταν πιο σκληρή και πιο μεγάλη από πότε.
«Καλή δουλειά μέχρι τώρα, πουτανίτσα. Μου την έκανες πέτρα. Γδύσου τώρα, ώρα να στη βάλω.» «Μπορείτε... μπορείτε τουλάχιστον να μη με λέτε πουτανίτσα;» ρώτησε η Ρουλα καθώς έβγαζε τα υπόλοιπα ρούχα της. Εκείνος γέλασε πάλι.
«Τι σε πειράζει πορνίδιο; Που στο λέω, η που είσαι;»
Χωρίς προειδοποίηση την άρπαξε από το λαιμό.
«Κοιτά,» είπε αγριεμένος.
«Όσο δουλεύεις για μένα, θα είσαι η πουτάνα μου. Και θα σου κάνω ό,τι θέλω και θα σε αποκαλώ όπως θέλω. Κατάλαβες;»
Νιώθοντας τα δυνατά του δάχτυλα να της κόβουν την παροχή οξυγόνου, δεν μίλησε. Απλώς έγνεψε καταφατικά, αποδεχόμενη τη μοίρα της.
«Έτσι μπράβο. Τώρα, σκύψε πάνω στο γραφείο.»
Έκανε όπως της είπε, νιώθοντας τον κρύο αέρα πάνω στις γυμνές τρύπες της.
«Και για να καταλάβεις καλύτερα ποιος είναι το αφεντικό, έχω έναν τροπο...» της είπε.
«Τι... τι εννοείτε;» πρόφτασε να ψελλίσει η Ρουλα, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Ένας οξύς πόνος διαπέρασε όλο της το κορμί, με επίκεντρο την κωλοτρυπίδα της.
«Μμμμ, αγάμητο είναι το κωλαράκι σου μωρή;»
«Όχιιιι όχιιι σας παρακαλώ όχι εκειιιί.»
«Όσο και να κλαψουρίζεις μωρή πόρνη θα στο ξεπαρθενιάσω εγώ το κωλάντερο. Γι' αυτό βούλωστο, και ίσως το πάω πιο ήρεμα.»
Αμέσως η Ρουλα σταμάτησε να φωνάζει, αν και πόναγε πολύ. Κατά βάθος, είχε καταλάβει ότι ο αυτός ο άντρας δεν σήκωνε παιχνίδια. Ό,τι ήθελε, το έπαιρνε. Άρχισε να μπαινοβγαίνει ρυθμικά στον πρωκτό της. Η Ρουλα δεν είχε βάλει ποτέ ούτε δάχτυλο εκεί, και όλη η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη γι αυτή.
«Έτσι μπράβο, ηρέμησες βλέπω... που είναι ο πούτσος μου, μωρή καριόλα;»
«...τι;»
Απότομα της τον κάρφωσε όλο μέσα, κάνοντας την να ουρλιάξει πάλι.
«Είσαι και ηλίθια εκτός από πουτάνα; Σε ρώτησα, πού είναι ο πούτσος μου;»
«Στο κώλο μου, κύριε διευθυντά!»
«Γουστάρεις που σε ξεπατώνω Ρουλίτσα;»
Δεν της άρεσε. Δεν της άρεσε καθόλου. Αλλά εκείνος είχε πια τον ολοκληρωτικό έλεγχο. Δεν τόλμησε να του πει την αλήθεια.
«Μάλιστα, κύριε. Τον λατρεύω τον πούτσο σας που με ξεκωλιάζειιιιιι»
Αυτός, ενθαρρυμένος, άρχισε να τη γαμάει πιο δυνατά και πιο βαθειά. Η Ρουλα έσφιξε τα δόντια και έκανε υπομονή, ανυπομονώντας να χύσει επιτέλους ο διευθυντής και να τελειώσει το μαρτύριό της.
«Θέλω να χύσω, κάβλα μου, και θέλω να τα πιεις...» είπε ο γαμιάς της μετά από αρκετά δευτερόλεπτα σιωπής. Μάλιστα, σκέφτηκε. Αυτό θα ολοκλήρωνε τον εξευτελισμό της, αλλά δεν είχε πια τη δύναμη ούτε να σκεφτεί να αρνηθεί. Πειθήνια, τραβήχτηκε από το καβλί του και γονάτισε στο πάτωμα με το στόμα ορθάνοιχτο, προσκαλώντας τον μέσα. Χωρίς να χάσει χρόνο, το καινούριο της αφεντικό έχωσε τον πούτσο του στο στοματάκι της. Οι μυρωδιές και γεύση του κώλου της πλημμύρισαν τις αισθήσεις της, και κόντεψε να λιποθυμήσει. Εκείνος είχε πιάσει το κεφάλι της με τα δυο χέρια και το γάμαγε σαν να ήταν μουνί, ξανά.
«Χύσε, σε παρακαλώ,» σκεφτόταν.
Δεν άργησε να εκπληρωθεί η επιθυμία της, και ένιωσε το πηχτό του σπέρμα να κατακλύζει το στόμα της. Εκείνος κραύγαζε σαν τον άγριο, και αυτή προσπαθούσε απεγνωσμένα να τα καταπιεί όλα. Όταν είχε αδειάσει ό,τι είχε στο στομάχι της, μόνο τότε την άφησε.
«Καλά τα πήγες για πρώτη φορά, πουτανάκι. Άντε σπίτι τώρα να πλυθείς και από αύριο στις 9 δουλειά. Α, και μη σε ξαναπιάσω να φοράς εσώρουχα.»
«Μάλιστα, κύριε διευθυντά,» αποκρίθηκε εκείνη, τελείως υποταγμένη. Σιγά σιγά ντύθηκε και αποχώρησε. Μπορεί να είχε γαμηθεί σαν φτηνή πόρνη, αλλά τουλάχιστον είχε διοριστεί.
~ Σαμπρίνα
